Wiosna niefotogeniczna

Ponieważ niektórzy domagają się zdjęć z Młynka a są osoby, które tylko po to tu zaglądają- dziś będzie młynkowo:)


Niestety nie udało mi się zrobić setki przepięknych, cudownie klimatycznych zdjęć- wiosna okazała się bardzo niefotogeniczna, właściwie to trzeba było z lupą jej szukać. Do ukrytego w gęstych borach lubuskich Młynka, wiosna zagląda zwykle z dużym opóźnieniem a ponieważ również zima długo nie chciała odpuścić- majówka była bardzo niemajowa. Czekałam kilka dni na słońce i odpowiednie światło, które owszem pojawiło się, ale dopiero w przeddzień mojego wyjazdu...

Leśne plenery przygnębiały szaro- burym anturażem, trzeba było przekopać się przez kupę zeszłorocznych liści, by znaleźć kiełkujące, zwinięte embrionalnie roślinki a drzewa wciąż nie mogły się zdecydować, czy wypuścić już pączki i czy przypadkiem mróz ich nie przepędzi. Brakowało też deszczu, dziki powywracały suchą ściółkę w poszukiwaniu larw i żołędzi, w czasie spaceru jeden z nich przebiegł mi drogę- wypłoszony przez psa. Nie zdążyłam zrobić zdjęcia, bo zanim włączyłam aparat, nie było już po nim śladu. Kiedy indziej, natknęłam się na maciorę z warchlakami, tym razem wolałam się jednak zanadto nie zbliżać, maciory bywają bardzo nerwowe:) Z braku pięknych kolorów i ciekawych plenerów, malowałam paznokcie w neonowych barwach i ożywiałam przestrzeń soczyście zielonym manicurem.

Miałam oczywiście ambitne plany, że napiszę nowy post, ba, może nawet kilka, ostatecznie jednak utknęłam w hamaku z książką, kompletnie pochłonięta delikatną prozą Katherine Pancol. Czy ktoś czytał może " Wiewiórki w Central Parku są smutne w poniedziałki"? To trzecia powieść z cyklu. Takie książki lubię najbardziej- obyczajowe, o szukaniu swojego miejsca w świecie. Katherine Pancol opowiada równolegle kilka historii i są to historie niby o normalnych, zwykłych ludziach, potrafią jednak zaskoczyć czymś niezwykłym i magicznym. Na przykład sąsiadka jednej z bohaterek, okazuje się być, nieślubną córką angielskiej królowej a w rodzinie bogatego przedsiębiorcy i jego pulchniutkiej żony, rodzi się cudowne dziecko. Junior, który w wieku 3 lat mówi płynnie w kilku językach- w tym łacinie i posiadł zdolność telepatii. Jeśli lubicie taka tematykę polecam cały cykl, który rozpoczynają "Żółte oczy krokodyla" a drugi tom nosi tytuł "Wolny walc żółwi".

Kupiłam też przenośny internet i choć w samym Młynku nie było zasięgu, to znalazłam go w pobliskim wąwozie. Siadałam pod dębem i łączyłam się ze światem:) Pomimo braku pogody, dziewięć wolnych dni minęło mi bardzo przyjemnie a wyjątkowo wdzięczne młynkowe koty, uratowały fotoreportaż.

Kończąc chciałabym Wam podziękować za wszystkie miłe słowa pod poprzednim postem- jesteście kochani:). Dziękuję też Patrykowi, Michałowi i innym, za wyręczanie w odpowiedziach na komentarze- ja się już nie wyrabiam. Usunęłam nawet kontakt z bloga a maile wciąż napływają...Cieszę się, że macie do mnie zaufanie, ale nie mogę całymi dniami siedzieć i odpowiadać na Wasze listy! Pisanie bloga miało być dla mnie przyjemną odskocznią a staje się coraz bardziej niemiłym obowiązkiem. Dlatego też chciałabym Was prosić, abyście szanowali mój czas i  zanim zadacie kolejne pytanie z cyklu, czy Atrederm można używać latem i jakie kosmetyki polecam do tłustej skóry, przeczytali najpierw bloga.

A teraz zapraszam do Młynka, bratanek rośnie jak na drożdżach a to mały wegetarianin:)

;)