Przez wiele lat pracowałam dla Vichy. Rozpoczynałam w czasach, kiedy marka owiana była mgiełką tajemnicy a skuteczność jej produktów niemal legendarna. Krążyło mnóstwo plotek, jakoby firma dodawała do kremów sterydy i antybiotyki. Były to też pierwsze kosmetyki sprzedawane w aptekach, co teraz wydaje się naturalne, ale wówczas budziło duże kontrowersje- w końcu do apteki chodzimy po leki. Aurę niesamowitości, podkręcały po mistrzowsku przygotowywane kampanie reklamowe. Może pamiętacie jeszcze zdjęcie modelki, która zdejmuje pokrytą cellulitem skórę, jak spodnie (motyw potem wielokrotnie podrabiany), albo smukłą kobiecą stopę, której pięta jest tak czarna i popękana, że nie powstydziłby się jej najstarszy kloszard. Reklamy poruszały i intrygowały, nie można było przejść obok nich obojętnie. Studiowałam wtedy kulturoznawstwo i zaliczyłam wiedzę o reklamie celująco, dzięki podjęciu wątku Vichy.
Tematyką laseroterapii chciałam zająć się już dawno. Nie mam jednak praktycznie żadnych doświadczeń związanych z tym urządzeniem (nie licząc depilacji łydek), dlatego wciąż ją odsuwałam na później. Z pomocą przyszła mi Adriana, która poddała się niedawno zabiegowi z użyciem lasera frakcyjnego i zaproponowała, że opisze związane z tym przeżycia. Ja pozwolę sobie tylko na krótki wstęp oraz uwagę, że nie czuję się ekspertem w tematyce światłolecznictwa i chciałabym, abyśmy potraktowali ten post raczej jako forum wymiany doświadczeń. Myślę też, że sama Ada w miarę możliwości odpowie na Wasze pytania.
Skóra trądzikowa po intensywnych zimowych kuracjach jest zwykle w miarę
wyregulowana i wolna od trądziku. Jedyne co może jej dolegać na wiosnę to
lekkie przesuszenie czy uwrażliwienie. Najlepiej złagodzić je preparatami z
kwasami PHA, bo idealnie przywracają skórze równowagę po kwasach i retinoidach.
Pisałam o tym w marcu klik, teraz mamy początek lipca i perspektywę naprawdę
upalnego lata, chcemy przez cały ten czas zachować zdrową skórę, jak najdłużej
utrzymać efekty swoich kuracji i beztrosko cieszyć się wakacjami.
Wiem, że czekaliście na ten post długo- za długo, mam jednak nadzieję, że nie zniechęciliście się zupełnie i ktoś jeszcze tu zagląda. Niestety nie zawsze można wszystko zaplanować, bo często to życie planuje za nas. U mnie działo się dużo i źle, ale wracam do żywych z nadzieją, że co nas nie zabije to nas wzmocni. Wracam jeszcze w ostatniej fazie tej pięknej, słonecznej wiosny, akurat, by pomóc Wam w zaplanowaniu letniej pielęgnacji.
Opowiem Wam dziś, jak dbać o skórę po kuracji retinolem i jego pochodnymi, by cieszyć się jej zdrowiem przez całe lato. Post podzieliłam na dwie części o pielęgnacji przeciwstarzeniowej i przeciwtrądzikowej. Będzie też o mojej pielęgnacji i egipskich wakacjach. Będzie długo i ciekawie, możecie parzyć kawę:)
Kochani, wiem, że obiecałam post o pielęgnacji po retinolu i retinoidach i wiem, że wielu z Was wstrzymuje się nawet do tego czasu z zakupami, niestety nie zdążyłam go napisać przed wyjazdem. Aby jednak nie zostawiać Was zagubionych w kosmetycznej dżungli na cały miesiąc, skreślam kilka pielęgnacyjnych wskazówek na najbliższy czas.
Przede wszystkim warto pociągnąć kurację retinolem nawet do końca marca, jeżeli Wasza skóra dobrze toleruje tę substancję, róbcie to jak najdłużej. Nie zapominajcie oczywiście o filtrach, bo zapowiada się piękna wiosna. Ja musiałam przerwać kurację na początku lutego, bo odbudować barierę naskórkową przed wyjazdem do ciepłych krajów i bardzo żałuję, bo udało mi się uzyskać dobre efekty, moja skóra też zaskakująco dobrze tolerowała retinol (po serum Liq CR, przerzuciłam się na silniejszy preparat Neutrea retinol 0,5) i liczyłam na więcej.
 |
| foto Zoe Does |
Ten artykuł niektórym z Was jest już znany, ponieważ publikowałam go wcześniej, jednak przez przypadek usunęłam. Trochę mnie to zdenerwowało, ale w końcu stwierdziłam, że nie chce mi się go pisać od nowa. Okazało się jednak, że część z Was uznała go za na tyle wartościowy, że go sobie zapisała i kiedy kolejna osoba przesłała mi mailem kopię artykułu, postanowiłam opublikować go ponownie, zwłaszcza, że nie wszyscy zdążyli przeczytać.
Łysienie angdrogenowe to koszmar mojego życia. Stopniowa utrata włosów, a przede wszystkim świadomość nieodwracalności tego procesu, bardzo wpłynęły na moją pewność siebie i samoocenę. Mocno zmniejszył się mój zapał do życia i beztroska radość z bycia kobietą. Może nie chowam się jeszcze do mysiej dziury, ale na pewno patrzę na świat z mniejszym entuzjazmem, a mój dystans zamienił się w zbyt daleko posunięte zaniechanie i apatię...
