O ciąży, retinoidach i Agnieszce, którą już kiedyś poznaliście

Pamiętacie Agnieszkę, której historię opisywałam w poście: "Mam na imię Agnieszka, mam 35 lat i przegrałam swoją walkę z trądzikiem"? W lipcu Agnieszka odezwała się ponownie, opisując swoje dalsze losy- niekończącą się opowieść o trądziku.

Poprzednio Agnieszka nie zdecydowała się na kurację Izotekiem, bo chciała zajść w ciążę, teraz, kiedy jest matką zdrowych bliźniaków, myśli o niej ponownie. Ja uważam, że powinna się zdecydować i pożegnać cholerny trądzik raz na zawsze. A co Wy sądzicie?


"Witam Ziemolino:)

Mam nadzieję że pamiętasz mnie jeszcze troszeczkę -to ja byłam przez pewien czas główną bohaterką Twojego bloga "Mam na imię Agnieszka, mam 35 lat i przegrałam swoją walkę z trądzikiem". Widziałam, że któregoś razu pytałaś o mnie, więc postanowiłam napisać co u mnie, a wydarzyło się, naprawdę sporo. Może  jednak zacznę od początku.

W okresie, kiedy pisałam poprzedni list (rok 2013), musiałam podjąć pewne decyzje. Byłam rozdarta. Przez pewien czas korespondowałam mailowo z Patrykiem, który zasugerował, że najlepiej ustalić  priorytety -albo dziecko albo kolejna walka z trądzikiem. Jedno wykluczało drugie- zdecydowałam się na ciążę.

Po gruntownych badaniach, ginekolog wykluczył PCO, natomiast, co było dla mnie kompletnym zaskoczeniem, okazało się, że bliżej mi raczej do menopauzy, niż rodzenia dzieci. Moja rezerwa jajnikowa była na wyczerpaniu a cykle bezowulacyjne- nie mogłam zajść w ciążę. Nigdy nie zapomnę słów około siedemdzieśięcioletniego profesora: "Kochaniutka, co z tego, że wyglądasz na 25 lat... twoje jajniki zbliżają się do menopauzy. Jak mówię, żeby zachodzić w ciąże do 25-30 tki, to nie, bo po co -nikt mnie nie słucha, bo kariera ważniejsza, podróże itp. A potem tragedia, dramat, bo nie ma dziecka." 

Rozpoczęłam kurację hormonalną, przygotowując się do inseminacji. Niestety nie powiodła się, nie będę opisywać, co wtedy czułam- miałam pretensje do wszystkich i totalnie się załamałam. Pomału zaczęłam się oswajać z myślą, że nie będę miała więcej dzieci. Tym większa była moja radość, kiedy po około dwóch miesiącach, okazało się, że jestem w ciąży i to w dodatku bliźniaczej! Szok!!! Ale jak to?! Przecież to nie możliwe, ja nie mam w rodzinie bliźniaków! Podobno duże ilości hormonów, spowodowały taki obrót sprawy.

Ciąża (mimo straszenia, że jest wysokiego ryzyka) przebiegała idealnie, donosiłam do końca, do 40 tygodnia i wyglądałam przepięknie. Moja cera nigdy nie wyglądała lepiej. Jedyny minus to przebarwienia, które pojawiły się, pomimo stosowania filtrów. Po porodzie skóra była w normie, zajęłam się więc usuwaniem przebarwień w gabinecie medycyny estetycznej. Od października do maja miałam dwa zabiegi Dermamelan i Cosmelan, oraz stosowałam przepisane kosmetyki w domu. Łuszczyłam się strasznie, ale cara idealna- przebarwienia zeszły w 80 %. Nigdy wcześniej nie byłam tak gładka. 

Jednak wygląd skóry zaczął się stopniowo pogarszać, trądzik powrócił, zabierając ze sobą "kompana" przebarwienia (wróciły wszystkie, co do jednego). I w ten sposób wróciłam do miejsca, gdzie byłam 15 lat temu, na początek moje drogi z trądzikiem. Porównuję się nieraz do chomika w klatce, który cały czas kręci się w kółko. Czuję się, jak za czasów podstawówki, kiedy używałam kosmetyków przeciwtrądzikowych, z tą jednak różnicą, że mam już 37 lat i trójkę dzieci. 

Jestem zmęczona, chcę mieć w końcu spokój. Powrócił dylemat- co robić? Wchodzić po raz n-ty do retinoidowej rzeki, jak zrobiła to Basia autorka bloga "Cudzoziemka  w kraju kobiet", czy może zastosować retinoidy zewnętrznie - uwielbiany przez Was wszystkich Atrederm? Jedną bitwę już wygrałam, zostałam mamą cudownych synów, przyszedł czas na kolejną- chcę mieć zdrową skórę. Czy mi się uda? Jestem pełna nadziei.  Przyznam, że liczę na pomoc ze strony Patryka i wsparcie od Was wszystkich, których historia jest podobna do mojej."

Tak wygląda opowieść Agnieszki, a ja chciałabym Wam jeszcze wspomnieć o Basi, którą znacie, chociażby z tego postu Basia i Izotek, czyli na trądzik potrzeba mężczyzny. Nasza śliczna przyjaciółka, po kolejnej kuracji izotretinoiną, urodziła cudowną córeczkę Ninkę, którą nazywa Ninokiem:) Dziecko jest zdrowe a mama szczęśliwa, również dlatego, że jej skóra jest gładka i wolna od trądzika. Basia namawia Agnieszkę na ponowną kurację Izo, obiecuje też, że wkrótce reaktywuje swojego bloga:) Czekam na to z utęsknieniem Basiu, a teraz zostawiam Was z Agnieszką.

PS . Na zdjęciu oczywiście Jasiek, mój słodki bratanek, biega za mną ciągle i woła- Ciocia daj buziaka!

Buziaki dla Was:)