Jaki jest najcenniejszy prezent?

Dawno nie gościłam Was w moim Młynku a ponieważ to stąd obecnie piszę, pozwolę sobie na trochę prywaty i post odbiegający od treści bloga oraz uczucia, którymi muszę się podzielic z Wami- moimi czytelniakmi i przyjaciółmi.

Wróciłam do domu i chodź nie ma już mamy, to jednak pomalutku zaczynam czuć, że dobrze wybrałam, jestem na swoim miejscu. Mama już nie cierpi a ja uczę się żyć bez niej. Jest mi ciężko, ale wiem, że zrobiłam wszystko, co mogłam aby jej pomóc. To chyba Magda Mołek w odpowiedzi na zadane przez dziennikarkę pytanie o najcenniejszy prezent, powiedziała, że jest nim czas. W momencie, kiedy wszyscy gdzieś się spieszą, czas jest prawdziwym luksusem. Ja dałam mamie swój czas, opiekę i miłość a ona dała mi jeszcze ostatnią lekcję- lekcję przemijania. A piszę to, aby podzielić się z Wami refleksją, że w obliczu cierpienia i śmierci bliskiej osoby, wszystkie inne rzeczy stają się mało ważne a już najmniej ważna jest cholerna praca w bezdusznym koncernie. Pamiętajcie, że Wasz czas jest najcenniejszym darem dla bliskich i spieszcie się, aby go im podarować.


Jesień sprzyja zadumie i zmusza nas do zwolnienia tempa i za to lubię jesień.
Za każdym razem, kiedy dana pora roku odsłania się w pełnej krasie, zastanawiam się wiosna, lato, jesień czy zima? Najbardziej oczywiste wydaje się lato, jednak ma w sobie pewną nerwowość. Tyle się dzieje dookoła, tyle możliwości, tyle słońca, taki długi dzień. Nie uważacie, że jest to w pewnym stopniu stresujące? Lato wymaga uwagi, ruchu, działania i jest bardzo zasadnicze, bo przecież szkoda siedzieć w domu i trwonić taki piękny dzień.

Tymczasem znacznie już krótsze jesienne dni, nie mają w sobie takiego ciśnienia. Można pójść na grzyby i wygrabić zalegające liście, ale można też napalić w kominku, rozsiąść się na kanapie z kubkiem zielonej herbaty i zwolnić. Jesień sprzyja spowalnianiu czasu, jest slowly. Slowly to ładne słowo, choć zagraniczne.

W jesiennym otoczeniu, spowalniam czas przy kominku i uczę się być dorosła, bo nie mam już mamy, dla której zawsze byłam dzieckiem.

Życie toczy się dalej.