O co chodzi z tym złuszczaniem

 W poście o pielęgnacji przeciwzmarszczkowej pisałam o filarach pielęgnacji, czyli nawilżaniu, złuszczaniu i filtrach UV. Najwięcej pytań pojawiło się w kwestii złuszczania, zatem postaram się temat nieco przybliżyć.

Złuszczanie dotyczy cer dojrzałych, u których naturalny proces wymiany komórek przebiega coraz wolniej, skór tłustych i trądzikowych, gdzie rogowacenie jest zaburzone.

Preparaty złuszczające mają mniejszą i większą moc- niektóre więc możemy używać do codziennej pielęgnacji np toniki z kwasami lub kremy delikatnie eksfoliujące, niektóre zaś, tylko w formie kuracji. I tymi drugimi zajmę się dzisiaj.

skóra podrażniona Atredermem-obraz z vizjoskanu

Mówiąc o złuszczaniu, mam na myśli preparaty o działaniu keratolitycznym, czyli różnego rodzaju kwasy i retinoidy, nie chodzi mi o klasyczne peelingi z drobinkami czy bez, których działanie jest raczej higieniczne, usuwają te martwe komórki, które zaczęły już się odrywać od skóry. Mówiąc o złuszczaniu mam na myśli substancje, które rozpuszczają wiązania pomiędzy komórkami, często powodując silne podrażnienie. I o to podrażnienie właśnie się rozchodzi. Bardzo często zniechęca ono do kuracji.  Bardzo często zdarza się, że lekarz przepisawszy pacjentowi z trądzikiem jakiś silny retinoid, nie informuje o jego działaniu drażniącym. Osoba, która po kilkukrotnym użyciu widzi, że z jej skórą zaczyna się dziać coś niedobrego, przestraszona odstawia lek, sądząc, że jest to odczyn alergiczny. Podrażnienie w przypadku tego typu preparatów jest właściwe, ale zanim Wam o tym opowiem, wyjaśnię dlaczego skóra nie lubi zbyt dobrego traktowania.

Nigdy nie miałam wrażliwej skóry, ale kiedy zaczęłam pracować w firmie kosmetycznej i nagle otrzymałam nieograniczony dostęp do niezliczonej ilości kosmetyków z zapałem zabrałam się za nakładanie całego tego dobrodziejstwa na skórę- mleczko, tonic, krem na dzień, krem na noc i pod oczy, żadnej wody, żadnego słońca, żadnej Ziaji.  Owszem skóra zrobiła się gładka i delikatna, ale zauważyłam coś jeszcze, no właśnie- delikatna, moja skóra stała się zbyt zbyt delikatna! Naglę zaczęła się ściągać od byle wietrzyku, czerwienić nawet od lekkiego mrozu i wciąż łaknęła kremu. Sumiennie odpowiadałam na jej potrzeby- dokładałam kolejna warstwę nawilżacza,  wybierałam jeszcze delikatniejsze kosmetyki. A ona, niczym jakaś cholerna księżniczka, rozsmakowała się w luksusach i ciągle miała fochy.  Stała się skórą wrażliwą.

Okazuje się nawet, ze zbyt intensywne nawilżanie może prowadzić do atypii komórek naskórka, jak to pięknie wyjaśnił kiedyś Patryk w komentarzu: „Zoe Draelos, czyli pani, która jest wybitną postacią anglosaskiej dermatologii estetycznej i wg mnie jedną z najlepszych na świecie, jeśli chodzi o znajomość homeostazy wodnej skóry (genialne artykuły np. o akwaporynach) i nawilżanie, mówi wyraźnie: jeśli skóra nie daje wyraźnych sygnałów, że potrzebuje intensywnego nawilżenia, to nie nakładamy kilku warstw kremu nawilżającego, bo wiąże się to z tzw. aqua-deregulacją cyklu naskórkowego. Kolejna opinia jest taka, że zbyt intensywne stosowanie emolientów w sytuacji, kiedy skóra jest odpowiednio uwodniona, może w dłuższej perspektywie prowadzić do atypii wśród populacji keranocytów (a stąd już tylko trochę do transformacji nowotworowej). Nawilżamy, ale nie przeginamy (choć wiem, że czasami kusi, żeby nałożyć dodatkową warstewkę).”

 Po przeanalizowaniu problemu, uknułam wniosek, że nie można zbyt skóry rozpieszczać i trzymać jej w cieplarnianych warunkach, bo reaguje tylko wzmożoną wrażliwością  Jest jak rachityczna roślinka, wyhodowana w szklarni- wystawiona nagle na prawdziwy świat, kompletnie sobie nie radzi. A takie na przykład drzewo, które wyrosło na skraju góry, bezustannie smagane przez ostre wiatry i bezlitosny klimat, jakże piękną wykształciło koronę i mocno uczepiło się niegościnnej skały. Drzewo owo, jest tak silne, że nic mu już nie straszne, no chyba, że piła drwala, ale i to, drwal musie się najpierw na tę górę wspiąć.

Oczywiście nie chcę tu podważać idei pielęgnacji w ogóle i tak, jak zawsze pisałam, że należy obserwować swoją skórę a Patryk dodał, że trzeba jej jeszcze słuchać, tak pragnę Was zachęcić do świadomej pielęgnacji z użyciem zdrowego rozsądku i intuicji. 

Ale wracając do tematu skóry wrażliwej-trzeba ją nieraz porządnie zdzielić batem, by zechciała współpracować. Tak jak w życiu – naprawdę mądrzy i wielcy ludzie, to często ci, których życie nie oszczędzało i pokonywali wiele trudów. Bo w życiu, co nas nie zabije to nas wzmocni.

Zatem o co chodzi z tym złuszczaniem i dlaczego podrażnienie skóry jest dobre? Chyba zrozumieliście już, że nie zawsze zbyt pieczołowita pielęgnacja, spełnia swoje zadanie a nasza skóra potrzebuje nieraz, by ją gwałtem zmusić do pracy. Trzeba ją zatem nieco popieścić ostrą diamentową głowicą, tudzież oblać kwasem lub przypalić laserem :). Stosując substancje drażniące, wywołując stan zapalny i kontrolowane poparzenia chcemy skłonić skórę do głębokiej odnowy.

Czy nasza skóra kocha Atrederm? Oczywiście, że nie- ona go nienawidzi. Czerwieni się ze wściekłości i próbuje się go pozbyć, zrzucając naskórek. Usilnie stara się bronić .Wzmacnia swoja strukturę i gromadzi armię, by lepiej odeprzeć wroga. Produkuje kolagen, elastynę i substancje podporowe, dzięki czemu staje się coraz silniejsza i coraz bardziej odporna.

I o to właśnie nam chodzi. Poprzez podrażnienie wywołujemy silne procesy naprawcze, których wynikiem jest mocna, dobrze napięta, wspaniale nawilżona skóra.

Jak we wszystkim i w przypadku złuszczania, trzeba mieć umiar. Nie można nieustannie być w stanie wojny. Szkapa, którą cały czas zdzielmy batem w końcu padnie nieżywa. Dlatego też, nie można skóry nieustannie złuszczać. Ma to być impuls, zastrzyk energii, dźwięk oboju rozpoczynający symfonię (wybaczcie, ale mam dzisiaj wyjątkowo grafomańskie nastrój:). Znam kilka osób uzależnionych od złuszczania tak samo, jak od solarium, czy botoxu. We wszystkim należy zachować umiar i zdrowy rozsądek. Wiem, powtarzam się, ale będę to robić aż do znudzenia :P

Nie podam Wam tez gotowej recepty, czy matematycznego wzoru (dzieki P.) jak długo się złuszczać, każda skóra jest inna i jeśli się dobrze w nią wsłuchacie, sama Wam na to odpowie :). Ja uważam, że maksymalny czas złuszczanie to pół roku, chyba, że mamy do czynienia z jakimś większym problemem i lekarz zaleci inaczej.

Na razie wciąż jeszcze, jest dobry czas na złuszczanie. Gdzieś pod koniec marca lub kwietnia, zamierzam zdać Wam relację z zakończenia mojej kuracji oraz napisać co dalej.

Tymczasem nich moc Atre będzie z Wami!