Loxon, Alpicort, Pantostin- lecznicze wcierki w terapii wypadania włosów

Jeżeli zwrócicie się do dermatologa z problemem wypadanie włosów, najpewniej dostaniecie receptę na Loxon i Alpicort. Ja również swego czasu otrzymałam ten zestaw z zaleceniem, aby stosować codziennie najpierw Alipcort E a po godzinie Loxon 5%. Dziś opiszę Wam obie wcierki i rzucę słówko na temat trzeciej o nazwie Pantostin.


Wcierki są jedną z metodą walki o włosy. Ze względu na ilość i rozmiar cebulek, substancje aktywne dość dobrze penetrują skórę głowy. Podłożem płynów do stosowania na skórę jest najczęściej alkohol, który jeszcze poprawia wchłanialność, ale przy długotrwałym stosowaniu nadmiernie wysusza i podrażnia głowę. Nie jest to więc narzędzie idealne, podobnie jak każdy inny sposób walki z łysieniem ma swoje wady i zalety, warto też łączyć go z innymi dostępnymi metodami.

Lek Alpicort występuje w trzech postaciach dla mężczyzn- prednizolon i kwas salicylowy oraz dla kobiet pod nazwą Alpicort E - prednizolon, estradiol i kwas salicylowy. Jest jeszcze Alpicort F, który ma zamienioną kolejność i na początku jest estradiol, więc jest go zapewne więcej, potem prednizolon i kwas salicylowy. Substancja o nazwie prednizolon jest sterydem, estradiol to hormon a kwas salicylowy poprawia penetrację wyżej wymienionych substancji.

Wcierkę zapisują zarówno dermatolodzy, jak i ginekolodzy, zwłaszcza przy lawinowym wypadaniu włosów po porodzie. Lek działa przeciwzapalnie, przeciwandrogenowo i pobudza odrost włosów.
Generalnie dobrze sprawdza się przy nagłym, gwałtownym wypadaniu o podłożu telogenowym (TE). Stosowanie go w przypadku przewlekłego i długotrwałego procesu, jakim jest łysienie androgenowe (AGA) uważam za pozbawione sensu, ewentualnie przez krótki czas i równolegle z innymi metodami leczenia. Tymczasem lekarze zapisują go często i dość bezrefleksyjnie, a przecież jego głównym składnikiem jest steryd, który stosowany długofalowo niszczy skórę, ścieńcza ją i może wywołać trudny do opanowanie trądzik posterydowy.

Nawet jeżeli uda się zahamować wypadanie, to jeśl jednocześnie nie zostanie podjęte leczenie wspomagające, włosy posypią się zaraz po odstawieniu a ścieńczenie skóry zaowocuje dodatkowym uwrażliwieniem i tak już objętego stanem zapalnym skalpu. Może się więc zdarzyć, że każda kolejna wcierka będzie nas podrażniać a i szampony będziemy musieli wybierać bardzo skrupulatnie.

U mnie preparat nie zadziałał w ogóle, zużyłam może pół opakowania i odstawiłam z ulgą, bo od początku nie byłam do niego przekonana.  Dużą wadą jest też jego cena około 100zł.

Z Loxonem 5% też nie miałam dobrych doświadczeń, jednak nie chce Was zniechęcać, bo generalnie lek wykazuje dużą skuteczność i są osoby, które z powodzeniem stosują go latami. Należy jednak pamiętać, że nie usuwa on problemu a działa jedynie objawowo, więc jeżeli chcemy zachować włosy, musimy go wcierać do końca życia.
Substancją aktywną leku jest minoksidil na alkoholowym podłożu.

W ulotce znajdziemy informacje, że Loxon pobudza porost włosów w łysieniu typu androgenowego u kobiet i u mężczyzn. Odwraca lub hamuje miniaturyzację mieszków włosowych, działa silnie pobudzająco na namnażanie się komórek mieszków w fazie wzrostu. Zahamowanie wypadania włosów stwierdzono w drugim miesiącu stosowania, porost włosów rozpoczyna się przeważnie po 4 miesiącach leczenia. Maksymalny efekt uzyskuje się po około 12 miesiącach systematycznego stosowania, a wyniki leczenia w znacznym są uzależnione od systematycznego stosowania produktu i indywidualnych cech pacjenta.

W zasadzie zgadzam się z tym opisem, choć u mnie lek nie zahamował wypadania, wywołał jednak odrost, głownie cieniutkich rachitycznych włosków, które zresztą wypadły jako pierwsze po odstawieniu. Producent informuje, że lek początkowo może zaostrzyć wypadanie, czego dość szybko doświadczyłam, ale byłam w stanie zaakceptować. Na chłopski rozum, jeśli preparat cofa miniaturyzacje, czyli cebulka zaczyna się powiększać, to w pierwszej kolejności wylecą z niej cienkie, patologiczne włosy.

Stosowałam Loxon przez dobry rok, początkowe linienie, zamieniło się w odrost, choć samo wypadanie nie ustąpiło zupełnie i włosy nadal sypały się w zdecydowanie zbyt dużych ilościach. Wcierałam płyn wieczorem w bardzo małej dawce ok 1 ml, jednak po jakimś czasie miałam tak wysuszoną i podrażnioną skórę głowy, że zrobiła się na niej skorupa. Próbowałam ją złuszczać Squamaxem, który jeszcze bardziej uwrażliwił skórę, swędziała, paliła żywym ogniem a przy każdym potarciu sypały się suche skórki. Zrogowaciała skorupa uniemożliwiała przenikniecie minoksidilu głębiej i w którymś momencie lek po prostu przestał działać. Zostawił po sobie pobojowisko. Po odstawieniu obserwowałam wypadnie tak potworne, że gdybym nie sprzątała mieszkania, miałabym na podłodze dywan z włosów. Włosy sypały się przy każdym poruszeniu ciała, zrywał je z głowy podmuch wiatr a kiedy wkładałam w nie dłoń, wyciągałam czarna gęsta kępę. O myciu głowy nie wspomnę, moje włosy nie tylko zatkały odpływ wanny ale i cały pion w kamienicy.

Jeszcze jednym nieprzyjemnym skutkiem stosowanie Loxonu, o czym producent nie pisze, jest wzmocnienie się włosków na twarzy. Po kilku miesiącach zaczynają niepokojąco upodabniać się do męskiego zarostu.

Ogólnie bardzo źle wspominam ten preparat i żałuję, że w ogóle na niego natrafiłam, myślę, że znacznie przyspieszył moja utratę włosów. Są jednak osoby, o czym już pisałam, które wcierają go latami z dobrym efektem. Mimo wszystko trudno mi wyobrazić sobie, aby była to alternatywa do końca życia. Nawet jeżeli u kogoś działa to i tak powinien się rozglądać za dodatkowymi terapiami, chociażby wzmocnieniem cebulek przy pomocy mezoterapii czy osocza bogatopłytkowego.

Dla osób, których nie udało mi się zniechęcić, zresztą nie taki był mój zamysł, mam jedną praktyczną uwagę. Butelką ma bardzo kiepsko rozwiązaną formę aplikacji, dyfuzor ciągle się zapycha, podaje za dużo płynu, który osadza się na włosach w postaci białawego nalotu. Najlepiej kupić w aptece krople do oczu i użyć kroplomierza do aplikacji albo zachować aplikator po innej wcierce- ja miałam po Vichy. Na rynku są dostępne zamienniki Loxonu:
Alopexy (roztwór do stosowania na skórę) 
Loxon 2% (płyn do stosowania na skórę głowy) 
Minovivax 2% (roztwór na skórę) 
Minovivax 5% (roztwór na skórę) 
Pilorix płyn

Ku pokrzepieniu i aby potwierdzić, że nie zawsze to, co pomogło mi pomoże i Tobie a właściwie odwrotnie i jeszcze żeby podkreślić, iż każdy z nas jest inny, zamieszczam komentarz Pauliny, która jest zadowolna z używania wcierki:)

"To ja przytoczę swoją historię, żeby dać też przykład sytuacji, kiedy Loxon zadział. 
4 lata temu zdiagnozowano u mnie wypadanie androgenowe. Dostałam Alpicort E + Loxon 5%. 
Przepisano spironol. Nie podobało mi się, to ze pani doktor (z resztą bardzo znana) nawet nie zapytała jakie mam ciśnienie, a od razu dała spironol, który je obniża.

Na początku była czarna rozpacz i płacz, bo włosy wypadały dalej. Z czasem zaczęłam się przyzwyczajać do sytuacji. Cały czas używałam Loxonu 5% (Alpicort już odstawiłam, zgodnie z zaleceniami trychologa). 
Loxon w żaden sposób nie podrażniał mi skóry głowy, jeśli był jakiś biały nalot, to dla mnie nie istotny (jestem blondynką). Więc używałam go sobie rano po myciu i wieczorem. Z czasem do Loxonu dołączyłam inne wcierki (MonRin zwłaszcza mi podpasowała, Dermena była niezła) i tak sobie używałam nie śledząc już postępów, bo uznałam, ze chodzi tylko o to, żeby stan się nie pogorszył, a poprawić i tak już nie poprawię ;) 
Oprócz tego raz w tygodniu używam oliwki Salicylol w ramach peelingu.
Miałam to szczęście, że alkohol we wcierkach nie robi mojej skórze nic złego. Nie zauważyłam tez żadnych włosków na twarzy, ale za to po 2 latach stosowania, włosów zaczęło się robić więcej i dziś mam już na tyle odratowaną sytuację, że wśród znajomych uchodzę za osobę, która ma gęste włosy (jak mówię o AGA, to patrzą jak na przewrażliwioną wariatkę).
Dlatego, namawiam jednak do spróbowania - może okaże się, że dobrze tolerujecie Loxon? 

Drugą ważną rzeczą jest systematyczność i czas stosowania. Przez pierwsze 2 lata nie ominęłam prawie żadnego wieczoru, ani poranka...teraz stosuję rzadziej (nadal kilka razy w tygodniu + inna wcierka)."

Używałam też wcierki o nazwie Pantostin a dowiedziałam się o niej z vloga Polki na stałe mieszkającej w Niemczech Megilounge. Substancją czynną leku jest alfatradiol, który jest słabym estrogenem i silnym inhibitorem 5α-reduktazy. Pantostin to lek niemiecki i sprowadzałam go przez koleżankę, ale obecnie można go już kupić w polskich aptekach internetowych. Jak każdą wcierkę w przypadku AGA, Pantostin należy stosować codziennie, po zaobserwowaniu poprawy można zmniejszyć częstotliwość. Lek ma dobre opinie, moje łysienie okazało się jednak oporne na wszelkiego rodzaju wcierki. Mimo wszystko warto spróbować, tutaj nie ma jakichś makabrycznych skutków ubocznych, jak przy Loxonie.

Przy okazji szukania informacji o Pantostinie znalazłam preparat o nazwie Polaris Labs NR- 11.
Zafrapował mnie jego skład- aż 12 % minoxidilu sulfate, finasteryd (silny antyandrogen), alfatradiol oraz kompleks wzmacniajacych peptydów. To tak, jakby połaczyć Loxon z Pantostinem i wzbogacić w jeszcze inne składniki i złagodzić podłoże. Formuła wydaje się też mniej drażniąca. Producent pisze jednak, że preparatu nie mogą używać kobiety, zupełnie nie rozumiem dlaczego. A może ktoś z Was zna ten produkt, Chenie wysłucham opinii.

I tak oto wygląda świat leczniczych wcierek, zdecydowanie daleko mu do doskonałości.

Pozdrawiam Was ciepło. Mimo wszystko mamy wiosnę i wraz z życiem budza się nowe nadzieje.

PS. Nie pytajcie mnie o inne wcierki, nie znam wszystkich, nie potrafię też na podstawie składu ocenić ich działania, wszystko jest kwestią indywidualaną. Stosowałam jeszcze  ampułki Vichy- też się nie sprawdziły. W tym poście zajęłam się analizą wcierek leczniczych- wszytkie są na receptę. Może kiedyś podejmę jeszcze tematykę preparatów bardziej kosmetycznych.