Barbara Kwiatkowska Skóra, czyli niekoniecznie azjatycka pielegnacja, ale na pewno po polsku

Ostatnio na polskim rynku pojawiły się dwa autorskie poradniki o pielęgnacji skóry. Jeden pięknie wydany i z poważnymi błędami, nudny i baz polotu oraz drogi znacznie skromniejszy graficznie, ale za to wysycony wiedzą, ciekawy i inspirujący. Pierwszy to „Skin Coach” Bożeny Społowicz, którego recenzję znajdziecie tutaj klik a drugi „Skóra. Azjatycka pielęgnacja po polsku” Barbary Kwiatkowskiej, którym zajmę się dzisiaj.

Kiedy się dowiedziałam, że Barbara Kwiatkowska wydała książkę, wiedziałam, że nie może mnie ona ominąć, pobiegłam zatem do empiku, przeczytałam i mogę ją z czystym sumieniem polecić.:) „Skóra. Azjatycka pielęgnacja po polsku” to bardzo przydatny i pełen praktycznych porad przewodnik po sztuce pielęgnacji. Wiedza jest w nim podana w sposób spójny i przemyślany- tworzy logiczną, konsekwentną całość a sama autorka jawi się nam jako osoba konkretna i uporządkowana. Książka będzie dobrym przewodnikiem dla osób początkujących i zagubionych wśród drogeryjnych półek, ba, dla wielu może być prawdziwym odkryciem, specjalistów niczym nie zaskoczy, ale może się stać źródłem wymiany doświadczeń i ciekawych inspiracji.

Książka została dość przewrotnie zatytułowana azjatycką pielęgnacją po polsku, choć wcale nie jest o azjatyckiej pielęgnacji. Owszem znajdują się w niej pewne odniesienia do wschodnich rytuałów, szczególnie tzw. layeringu, czyli warstwowego nakładania kosmetyków, ale w myśl tej zasady równie dobrze ja sama mogę powiedzieć, że zajmuje się pielęgnacją azjatycką, bo polecam na serum z witaminą C nakładać krem z filtrem:).

Informaacje w poradniku zostały usystematyzowne w przejrzystych rozdziałach. Bardzo przydatny jest przewodnik po surowcach kosmetycznych. Autorka szeroko opisuje oleje i masła roślinne w pielęgnacji każdego rodzaju skóry, zachęca też do czytania składów. Jest również część o składnikach aktywnych, jako filarach skutecznej pielęgnacji- witaminie C, witaminie A, kwasach złuszczających AHA, BHA, PHA i filtrach przeciwsłonecznych. Pod koniec znajdziemy konkretne porady na temat pielęgnacji porannej i wieczornej oraz opis autorskiej metody dbania o skórę opartej o popularną w Azji a dostosowaną do polskich warunków zasadę layeringu, czyli warstwowego nakładania produktów kosmetycznych. Całość została szczegółowa rozpisana dla każdego rodzaju cery i umieszczona w czytelnych tabelkach. Autorka poleca też konkretne produkty. W swoich propozycjach zaś opiera się zarówno na pielęgnacji naturalnej, jak i tej klasycznej, żongluje sprawnie wieloma substancjami- naturalnymi, nierafinowanymi olejami, retinolem i peptydami czy filtrami UV. 

Merytorycznie, poza kilkoma nieścisłościami typu, że wit. C można łączyć z niacynamidem- nie powinno się oraz, że kwasy są fotuczulające- nie są, uwrażliwiaja na słońce, książka jest jak najbardziej poprawna, Nie znajdziemy tutaj rażących błędów i braku konsekwencji jak u „Skin Coacha”, która na przykład uważa, że witaminy D nie można dostarczyć w pożywieniu, a zachęcając do naturalnej i minimalistycznej pielęgnacji, poleca kosmetyki o bardzo „chemicznych” składach. Pani Barbarze ufamy od pierwszych stron i wiemy, że mamy do czynienia z osobą kompetentną. Szkoda tylko, że mimo wszystko jest dość przewidywalna i podąża utartymi szlakami. Nie wiem, może brakuje mi w książce trochę szaleństwa, czegoś porywajacego, co każe przewracać kolejne strony pośpiesznie i z niecierpliwością, no ale przecież to nie powieść przygodowa. 

Podczas czytania bardzo często miałam wrażenie, że Basia zagląda na mój blog, tak bliski jest nasz sposób patrzenia na skórę. Kwiatkowska pisze:
„Z powodu obawy przed podrażnieniem delikatnej skóry wokół oczu i dostania się produktu do oka doszło do pewnego paradoksu. Kremy pod oczy zawierają, na wszelki wypadek, niższe stężenia składników aktywnych w porównaniu z kremami do twarzy. Jeżeli więc kupujesz przykładowo serum pod oczy z retinolem, możesz być pewna, że zawiera ono niewielką ilość czystego retinolu. Tymczasem cienka skóra pod oczami lub na powiekach, która jest skłonna do przesuszania, wymaga szczególnie dobrej i treściwej pielęgnacji. Moja rada jest więc taka: nie musisz kupować specjalnych kosmetyków pod oczy, używaj tych samych, które stosujesz do pielęgnacji twarzy, tylko najpierw je przetestuj.” Identyczne opinie możecie znaleźć u mnie chociażby w tym artykule https://kosmostolog.blogspot.com/2016/03/moj-schemat-pielegnacyjny.html

Tak, jak już pisałam przy okazji recenzji „Skin Coach” każda z nas osób pracujących na skórze ma swoje obserwacje, własne doświadczenia, czy rytuały, moje w dużej mierze pokrywają się z tymi proponowanymi przez Basię Kwiatkowską. W kilku rzeczach się jednak mijamy i dobrze, bo dzięki temu każda ma swój własny styl. Basia na przykład dopuszcza stosowanie olejów solo, co ja uważam za błędne (więcej tutaj), poleca też metodę warstwowego nakładania produktów kosmetycznych, której ja nie jestem specjalną fanką. Uważam, że stosowanie na skórę tak dużej ilości produktów nie jest wcale dla niej dobre. Po pierwsze dlatego, że poszczególne substancje, nie zawsze będą ze sobą współpracować, niekoniecznie też muszą być kompatybilne, poza tym, kolejne warstwy to wprowadzanie do skóry, oprócz substancji aktywnych, także polepszaczy, rozpuszczalników, konserwantów itp. i rzecz najważniejsza, takie warstwowe nakładanie półpłynnych konsystencji wiąże się zawsze z ryzykiem odwodnienia. Kiedy stosujemy na skórę produkt kosmetyczny to procesowi wchłaniania (schnięcia) zawsze towarzyszy odwodnienie. Znane jest Wam zapewne uczucie jakby wiatru, igiełek na skórze tuż po nałożeniu serum, czy toniku- to wtedy woda odparowuje ze skóry i im więcej poszczególnych warstw, tym większe ryzyko odwodnienia pomiędzy nakładaniem kolejnej. Proces ten należy zawsze zakończyć nałożeniem bardziej treściwego, bogatszego produktu (kremu), który zatrzyma wodę. Osobiście uważam, że lepiej nałożyć raz a dobrze, zwłaszcza gdy mamy do czynienia ze skórą wrażliwą i naczyniową, ona zdecydowanie nie lubi, aby za bardzo z nią kombinować.

Podsumowując książka Barbary Kwiatkowskiej to poradnik idealny, jest bardzo przejrzysta, prosta i zrozumiała, odpowiada na wiele wątpliwości i jestem przekonana, że Polki ją pokochają. Minusy to mało finezyjny język i brzydkie wydanie, szczególnie dość archaiczne a często po prostu słabe zdjęcia, jednak znam już pewną książkę, która pomimo pięknych zdjęć nic nie wnosi. Mimo wszytko trochę szkoda, że autorka nie zadbała bardziej o szatę graficzną, zwlaszcza że wydaje się teraz prawdziwe cuda i szkoda, że nie umieściła w książce, żadnego zdjęcia swojej twarzy, bo chętnie bym zobaczyła, jak wyglada jej cera po latach świadomej i konsekwentnej pielęgnacji.

„Skóra. Azjatycka pielęgnacja po polsku"
Wydawnictwo Pascal, 371 stron

Kto juz czytał?     
.............................................................................................

Jeśli po przeczytaniu wszystkich moich wpisów, wciąż nie wiesz, jaka pielęgnacja będzie najlepsza dla Ciebie, zapraszam na indywidualne konsultacje przez skype. Podczas takich konsultacji odpowiem na wszystkie Twoje pytania i zaproponuję indywidualny schemat pielęgnacji cery https://kosmostolog.blogspot.com/p/dermo.html